Past simple – czyli najczęściej używany czas przeszły w języku angielskim

Past simple tłumaczymy na język polski jako czas przeszły prosty. Odnosi się on do stanów, wydarzeń oraz czynności, które mają miejsce w określonym momencie w przeszłości. Czas trwania czynności, wydarzenia lub stanu nie ma znaczenia; kluczowe jest to, że zostały one zakończone i nie wpływają na teraźniejszość. Używamy przy tym charakterystycznych dla past simple określeń czasu. Moment wykonania czynności lub wydarzenia może być podany w zdaniu, czasem wskazuje też na niego kontekst całego tekstu.

Użycie czasu past simple

Czasu past simple użyjemy także:

• mówiąc o przeszłych zwyczajach oraz stanach, które są już nieaktualne; w takich przypadkach możemy także zastosować konstrukcję used to (np. Houses were/ used to be very different two hundred years ago. –  Dwieście lat temu domy były zupełnie inne.);
• mówiąc o czynnościach lub wydarzeniach, które miały miejsce w przeszłości jedno po drugim (np. Julia woke up, had a shower, got dressed, ate some breakfast and went to work. –  Julia zbudziła się, wzięła prysznic, ubrała się, zjadła śniadanie i poszła do pracy.);
• mówiąc o wydarzeniach, które miały miejsce bardzo dawno temu i nie ma potrzeby określać, kiedy dokładnie (np. Christopher Columbus discovered America. –  Krzysztof Kolumb odkrył Amerykę.);
• mówiąc o wydarzeniach, które miały miejsce w przeszłości i nie mogą zostać powtórzone; może chodzić o wydarzenia z udziałem osób, które już nie żyją (np. I once spoke to Zbigniew Wodecki. –  Kiedyś rozmawiałem/am ze Zbigniewem Wodeckim.).

Tworzenie czasu (czasownik posiłkowy did)

Tworzenie czasu (czasownik to be)

Uwaga!

Czasownik w czasie past simple przyjmuje formę bezokolicznika z dodaną końcówką -ed (czasowniki regularne), ale może on także przybierać różne inne formy (czasowniki nieregularne). Do napisania poprawnych gramatycznie zdań z czasownikami nieregularnymi potrzebna nam będzie tabela czasowników nieregularnych (czytaj), a dokładnie kolumna oznaczona nagłówkiem past simple, w której to właśnie znajduje się II forma czasownika.

Jak widać po przykładach zamieszczonych w tabeli, czasownik posiłkowy did oraz jego przecząca forma didn’t nie łączą się z II formą czasownika, tylko wstawiamy po nich formę podstawową, czyli bezokolicznik.

Słowa i wyrażenia charakterystyczne dla czasu past simple

Chodzi tutaj o wszelkie określenia czasu, które wskazują na moment wykonania przeszłej czynności, np.:

• yesterday (wczoraj),
• then (wtedy),
• when (kiedy),
• last night (zeszłej nocy),
• last week (w zeszłym tygodniu),
• last month (w zeszłym miesiącu),
• last year (w zeszłym roku),
• last century (w zeszłym stuleciu),
• two days ago (dwa dni temu),
• a week ago (tydzień temu),
• a year ago (rok temu),
• two decades ago (dwie dekady temu),
• in 1606 / 1776 / 1928 / 2020 (w …),
• at 10 pm (o 22.00),
• at 5 o’clock (o 5.00/ 17.00), itp.

Past simple vs present perfect

Osobom uczącym się języka angielskiego często trudność sprawia odróżnienie czasów past simple oraz present perfect. Jeżeli chcecie przypomnieć sobie najważniejsze informacje na temat czasu present prefect, zajrzyjcie tutaj (czytaj). Dzieje się tak dlatego, że obydwa czasy mogą odnosić się do przeszłych czynności lub wydarzeń. Podstawową różnicą między nimi jest fakt, że czynności przeszłe wyrażone za pomocą czasu present perfect mają wyraźny związek z teraźniejszością, podczas gdy wydarzenia w past simple takiego związku nie mają. Czas perfect wskazuje także na to, że dana czynność może zostać powtórzona np.:

• I went to the cinema yesterday. (Wczoraj byłem/am w kinie.)

Wczoraj już się zakończyło, więc nie ma możliwości powtórzenia tej czynności.

• I have been to the cinema. (Byłem/am w kinie.)

Nie wiemy, kiedy czynność miała miejsce, być może nawet tego samego dnia, w którym wypowiadane jest to zdanie – dlatego może zostać powtórzona.

Przy wyborze odpowiedniego czasu należy także zwracać szczególną uwagę na wyrażenia charakterystyczne – znajdujące się w zdaniu – ponieważ to one mogą okazać się kluczowe w wyborze prawidłowego wariantu.

Materiały źródłowe